Satah se uthata aadmi

Deze film is gebaseerd op teksten van de grote Hindi schrijver Gajanan Madhav Muktihbodh (1917-1965). Omdat er geen formeel plot is, is de film moeilijk te beschrijven in een conventionele synopsis. Er zijn drie hoofdrollen. Van hen benadert Ramesh de eerste persoon cq. verteller uit veel verhalen, gedichten en essays van Mukhtibodh. Keshav staat in een intellectuele relatie tot Ramesh. Terwijl Ramesh meer opteert voor tradities, is Keshav sterker op het moderne gericht. De drer speler, Madhav, lijdt in zijn strijd tegen compromissen. De film begint met een citaat uit het openingsvers van Muktibodh's gedicht 'Andhere Mein' (In de duisternis), waarin de schrijver zich rekenschap geeft van zijn geestelijke strijd. In het midden van de film citeert Keshav in een surrealistische omgeving een ander gedeelte uit dit gedicht. De verzen benadrukken de tragedie van een idealist in een materiële wereld. Het laatste citaat is geplaatst tegenover beelden van het grootste fabriekscomplex van het land in Bhilai. De tegenstelllingen tussen kapitaal en arbeid worden hier benadrukt. De structuur van de film beweegt zich van de strijd van diverse individuen naar de strijd van sociale klassen. Een van deze personen komt uit het verhaal 'Satah se uthata aadmi'. Het betreftf hier Krishnaswaroop, die opllimt vanuit de lagere middenklasse door zijn persoonlijke integriteit op te offeren aan een rijke vriend, Ramnarayan. Keshav, die de twee leert kennen, bemerkt dat ze twee kanten van dezelfde medaille zijn. Tot hier is Muktibodh in de fictie-rol van Ramesh een schaduw van zichzelf gebleven. Maar met het verschijnen van passages uit een van zijn essays 'Ek Lambi Kavita ka Ant' (Het einde naar een lang gedicht) en drie zwart-wit foto's van de schrijver (uit drie periodes van zijn leven) concretiseert de film zijn onderwerp. Nu begint de epiloog, die een verklaring is vanhet gedicht 'Is Chaude Oonche Tille Par (Op deze hoge grote berg) en waarbij citaten uit het gedicht zijn opgenomen in een koloniale bungalow. Iedere speler heeft op zijn eigen manier compromissen gedaan en is geestelijk gebroken. De hele film gaat in tegen de montagetechniek en in plaats daarvan is ieder shot een zelfstandig geheel. Verschillende van dergelijke opnamen geven een gevoel van zich voortschrijdende strijd en geven de film zo zijn eigen speciale ritme. Khalid Mohamed