Eijanaika

Tegen de achtergrond van verwarde sociale omstandigheden, waarin de kreet 'Eijanaika' (Waarom niet?) opklinkt en de boeren in opstand komen tegen het eind van de Edo-periode, schildert deze film het leven van de gewone mensen die overlopen van levenslust, in het district Oost Ryogoku van Edo (thans Tokyo), een wijk met shows waarin vrouwen de hoofdrol spelen, worstelaars, het 'monster met de lange nek', zakkenrollers en bedelaars. Hoofdpersonen in de film zijn de boer Genji, die na een schipbreuk door een Amerikaans schip was opgepikt en zes jaar in dit land woonde, maar nu weer terug is; zijn vrouw Iné, die na twee jaar wachten door haar vader als prostituee verkocht werd; Itoman, een bewoner van Okinawa, die na de moord op zijn vrouw en ouders op wraak zint; een voormalige Hatamoto (directe vazal van de Shogun) die zijn bestaan als krijgsman heeft opgegeven; gangsters, bedelaars, prostituees en hun baas. De manier waarop zij met elkaar omgaan is een schitterende kaleidoscoop, zoals die alleen in een film van Imamura te vinden is. De strijd schrijdt snel voorwaarts en dreigt deze mensen achter zich te laten. De laatste scène, de confrontatie van het volk dat danst op muziek van 'Eijanaika' met de gewapende autoriteiten bij de Ryogoku Brug, is een intens spektakel dat het drama naar een duizelingwekkende hoogte voert. Imamura Shohei op de vraag of de Meji Restauratie (1868) een revolutie was: "Een revolutie wil zeggen de overgang van de macht van de ene op de nadere klasse. In die betekenis was de Meji Restauratie niet meer dan een staatsgreep door vernieuwers binnen de oude heersende klasse. Niettemin was de Meji Restauratie 'als een revolutie', in de zin dat het volk deelnam in een politiek doorslaggevende veldslag die het lot van de natie zou bepalen. Ik wilde bezien hoe de massa's aan het eind van het Tokugawa Shogunaat, in een nogal ongemakkelijke situatie -vergelijkbaar met die van vandaag- leefde, zich gedroeg, dacht en stierf, terwijl het de vrijheid aanbad."