Die Alptraumfrau vertelt de geschiedenis van een jonge Berlijnse vrouw, die een zware persoonlijkheidscrisis doormaakt en tenslotte zichzelf ontdekt. Het idee voor de film is gebaseerd op aantekeningen van de hoofdrolspeelster Ulrike S., die van jongsaf aan in haar ontwikkeling en gevoel van eigenwaarde geremd werd door een ‘schoonheidsfout’. (Ze kijkt scheel en werd daarvoor vier keer geopereerd.)
De film probeert met behulp van triviale liedjes en ‘dramatische’ filmmuziek de gevoelswereld van de hoofdfiguur te ontsluiten. Zowel op een objectief als een subjectief niveau wordt haar ‘geval’ onderzocht. Het positieve einde is geen variatie op een assepoestersprookje, maar slechts een voorbeeld voor het gegeven dat men eerst zichzelf moet accepteren, voor men dat van anderen kan verwachten.
