Der kleine Godard

Alle films van Costard zijn niet alleen bespiegelingen over hun onderwerp, maar tevens over de economische, politieke en historische omstandigheden waarin ze tot stand kwamen. Ze zijn de weerspiegeling van en het commentaar op het soort historisch determinisme dat zelfs aan uitgesproken experimenten in 'zuivere esthetiek' ten grondslag ligt. Terwijl deze relatie tussen het kunstprodukt en zijn materiële omstandigheden in de duidelijk experimentele films slechts terloops aan de orde komt, vormt ze in Der kleine Godard juist de kern. Enerzijds is het een film over het maken van films (een algemene indruk van de Duitse filmwereld, over big-budget produkties van Fassbinder en Hark Bohm en enkele geldverschaffers van de televisie en de gemeente Hamburg, alsmede een overzicht van de technische mogelijkheden van super-8 tot aan 35 mm Panavision). Anderzijds is het ook een hoogst persoonlijke film over de maker ervan, H. Costard, wiens eigen (niet te scheiden) leven en werk onverbrekelijk verbonden zijn met dezelfde grote instituties en technische hulpmiddelen. Enkele van Costards recentere films neigden in de richting van bijna pure abstractie, maar Der kleine Godard is zo concreet als maar mogelijk is. Oppervlakkig gezien zou men hem zelfs voor een amateurfilm kunnen houden, omdat de maker in zijn gefilmde dagboek bezoeken aan vrienden, shots van zijn woning en van zichzelf terwijl hij eet, slaapt, loopt, fietst en werkt, heeft opgenomen. Maar de periode waarin 'het verhaal' van de film zich afspeelt, strekt zich uit van mei tot september 1977, beginnend met het opstellen van zijn subsidieaanvraag aan het 'Kuratorium junger deutscher Film' (die op 15 juni 1977 werd afgewezen) en eindigend met Costards vertrek uit Hamburg na een mislukte bespreking met zijn eventuele producers van de NDR-televisie. En zoals de 'amateurfilm' onmerkbaar uitgroeit tot een film over filmmaken en filmfinanciering in het algemeen, zo zou het zelfportret kunnen staan voor een volledig afgerond portret van de Duitse filmwereld, met al zijn beslissingen-achter-de-schermen, zijn curiositeiten, tegenstellingen en tegenstrijdigheden. De paradoxen bepalen het doen en laten van de filmer, zowel in het openbaar als thuis.