Atavar

Genji, een Japanse danser, reist door Europa en geeft dansvoorstellingen in de grote steden. Hij komt naar Amsterdam met een nieuw ontwikkelde 'wolfdans'. Deze dans en het 'wolf-image' die deze met zich meebrengt, roepen heftige gevoelens in hem op. Hij raakt in conflict met zjn gastarbeiderswereld van theaterdirecteuren, medewerkers, musici, vrienden en fans. Als hij een Japans meisje ontmoet dat beleefd afwijzend doet, reageert hij alsof hij wordt afgewezen door zijn vaderland. Alles komt samen in de emotie van de wolf die opstaat in zijn lichaam, als een atavisme opduikend na talloze generaties. 'We zien geen wolf meer tegenwoordig' zegt hij, 'alleen nog in de dierentuin'. Zijn interviewer: 'En in de sprookjes'. Maar de energie die hij opgeroepen heeft, is te groot voor het sprookje van zijn dans of de dierentuin van zijn tamme omgeving. Hij stapt er uit, stopt zijn voorstellingen, om zijn wolfrol uit te spelen tegen de achtergrond van de stad.