Prince Ehtejab

Prins Ehtejab is een van de laatste in deze tijd levende leden van een adelijke dynastie. Hij moet als man naast zijn persoonlijke problemen de last met zich meedragen van zijn familiegeschiedenis. Een geschiedenis die voor hem niet alleen de erfelijke tuberculose met zich meebrengt maar ook historische foto's en boeken die elkaar in hun weergave van de historie bestrijden. Dus wordt hij gekonfronteerd met het verleden, en worden al zijn daden daarmee vergeleken. Als zijn voorvaderen duizenden mensen konden laten onthoofden, vergiftigen, gevangen zetten of gewoon vermoorden door alleen maar een gebaar met hun vinger te maken, dan kan ook hij zijn autoriteit laten gelden: hij zet zijn vrouw, Fakho-Nesse, in de gevangenis en drijft haar de dood in. De wedstrijd die prins Ehtejab met zijn voorvaderen levert om het grootste aantal slachtoffers heeft ook tot gevolg dat hij zijn vrouw de dubbele rol van echtgenote en dienstmeid opdringt. Maar evenals zijn voorvaderen komt hij in de eenzaamheid en droefheid terecht van een man die anderen hun mensenrechten niet toekent en daarmee ook zijn eigen rechten verspeelt. Kritiek: De winnaar op het festival van Teheran in 1974 was een Iraanse film, Prins Ehtedjab. Suggesties als zou dat een diplomatieke keuze zijn werden van tafel geveegd door de kwaliteit van de film zelf en door haar onverbloemde houding ten opzichte van de feodale traditie van Perzië. De held is een al wat oudere en ingezakte plaatselijke prins wiens levensverhaal verteld wordt door middel van bizarre, uiterst-komische flashbacks. Moord, ontucht en besmettelijke ziektes zijn de basis-ingrediënten voor de periode van zijn heerschappij, en de film springt boosaardig op en neer tussen zijn hoogtijdagen van tirranie en de vele vrouwen en asgrauwe eenzaamheid van zijn ouderdom, wanneer hij zwelgt in de klokken en kandelaren en vervaagde herinneringen van het verleden. -Financial Times