Ici et Ailleurs

Godard gaf ons twee versies van de inhoud van Ici et ailleurs, Scenario A en Scenario B.

Scenario A: “In 1970 heette deze film Victoire. In 1974 heet hij Ici et Ailleurs (hier en ergens anders).
Hier: een Franse familie die naar de televisie kijkt. Ergens anders: beelden van de Palestijnse revolutie.

Hier: vandaag, het lawaai en het beeld van dit lawaai van vandaag. Ergens anders: eerst gisteren, in het buitenland, dan morgen.
Hier: heel eenvoudige beelden: een jongetje dat naar de televisie kijkt vóór het maken van zijn huiswerk en nà het eten van de soep. Ergens anders: heel eenvoudige beelden: fedayin kritiseren de manier waarop ze de rivier hebben overgestoken onder Israelisch mitrailleurvuur.
Maar hoe komt het dat we niet in staat zijn geweest tot het lezen en tot het luisteren naar die hele simpele beelden en dat we er (zoals iedereen) iets anders over gezegd hebben, iets anders dan wat ze zeiden? Zonder twijfel kunnen we niet zien of luisteren, of staat het geluid te sterk en bedekt het de realiteit.
Hier leren zien om ergens anders te luisteren. leren jezelf te horen praten om te zien wat de anderen doen.
De anderen, dat ‘ergens anders’ van het ‘hier’ van ons”.

Scenario B: Hier: Frankrijk 1974. Ergens anders: Palestina 1970. Hier: vandaag. Ergens anders: eerst gisteren, dan morgen.
Hier: heel eenvoudige beelden: een jongetje kijkt naar de televisie vóór (of onder) het maken van zijn huiswerk na het uit school komen.

Ergens anders: heel eenvoudige beelden: fedayin kritiseren de manier waarop ze de rivier hebben overgestoken onder Israelisch mitrailleurvuur.

Maar hoe komt het dat we niet in staat zijn geweest tot lezen en tot het luisteren naar die heel simpele beelden en dat we er (zoals idereen) iets anders over gezegd hebben, iets anders echter dan wat ze zeiden? Zonder twijfel kunnen we niet zien of luisteren, of staat het geluid te sterk en bedekt het de realiteit. Maar misschien dat dat ook voortkomt uit het feit dat onze eigen beelden voor ons onleesbaar zijn, en dat we vóór over anderen te praten we ons wat langer bezig moeten houden met te leren om ons heen te kijken, en vervolgens leren om die visie voor de anderen te vertalen om die niet aan hen op te dringen.

Mischien dat men dan opmerkt dat het kind vanuit zichzelf het geluid van de televisie hard zet om het geluid van de school te overstemmen en dat er een verband is met het feit dat de militanten het geluid van mama/de internationale overstemmen door het volume van papa/het kapitaal open te draaien.
Hier kijken om ergens anders te luisteren, en andersom.”