Jean-Luc Godard noemde hem de camera. Hij zelf zegt dat toen hij de lovende analyses las van zijn werk door de Franse filmcritici hij niet wist over wie ze het hadden. Hij, dat is Nicholas Ray, de goede, dikwijls gekwelde filmregisseur die het onderwerp is van de documentaire ‘I am a Stranger Here Myself. De film is een fascinerende voetnoot bij de recente filmgeschiedenis. Hij is te hartelijk om kritisch gezien als definitief te kunnen doorgaan, maar hij bestrijkt veel van de tegenstellingen in het leven en de carrière van deze man die er in slaagt het meest elegant en ascetisch over te komen als hij op de eerste plaats behoefte heeft aan een scheerbeurt en aan een nieuwe sigaret, die tegelijkertijd oud en jong is totaal oprecht en slechts af en toe vol met onzin. Mr. Ray zou ook wel eens zijn eigen meest complexe en aandacht trekkende held kunnen zijn. Hij is een romanticus met een fel-realistische blik.
I’m a stranger here myself, wat hij beschrijft als de werktitel van ieder projekt waar hij ooit aan gewerkt heeft, licht mr. Ray en zijn carrière door vanaf het gunstige moment van de twee jaar durende onderbreking van zijn werk die hij besteede aan het lesgeven aan het Harpur College van de staatsuniversiteit van New York in Binghamton.