L’Eden et après

Alain Robbe- Grillet:
“Waar ik vooral in mijn laatste films en in mijn laatste boeken naar op zoek ben, is “structuur”. Niet een structuur die, eenmaal gevonden, definitief kan lijken (zoals die van de methode Balzac) maar juist een structuur die telkens wordt geboren, die niet ophoudt zich te veranderen, die zichzelf in twijfel trekt en zich vernietigt, kortom die zich “contesteert”. Wie dat woord te modieus beladen vindt moet maar glimlachen, ook humor is een vorm van contestatie.
Ik droom dus van een beweeglijke creatie waarin sterke bouwkundige elementen niets aan het toeval overlatend, toch bezig zijn zichzelf te bouwen, zich te organiseren en tegelijkertijd te vervallen om langzamerhand ruimte te maken voor nieuwe constructies. Om die reden zie ik steeds meer af van een tevoren vastgelegde scene-indeling, en in dit geval logischerwijze ook van een uitputtende beschrijving van tevoren van de anecdotische inhoud van de sekwenties.
…
L’Eden et après is geen film waarin niets gebeurt, integendeel. Hoewel de methode van “creation permanente” in principe meer ge-eigend lijkt voor een vloeiend verhaal, voor een grijs weefsel dat zonder moeite de reportagetechniek verdraagt, de traagheid van ritme en het tasten van de cinema vérité, gaat het er voor mij paradoxaal genoeg juist om op deze wijze een misdaadverhaal te maken, rijk aan personen wiens tussenkomst van grote invloed is en rijk aan dramatiek, aan verwillekngen etetera.
…
De elementen van het verhaal zijn voor mijn laatste film dus gekozen uit een wapenrek vol stereotypen. Voor “L’Eden et l’après zal het “het avontuur” zijn, dat wil zeggen het volgen van een spoor – volgenshet goed gebruik- en tegelijkertijd de exotische reis en de ontdekking van de liefde, met alles wat dit geheel meebrengt aan zon, gevaren, hitte, sensualiteit, bloed…”