De huis-aan-huis venter en politiespion Fritz Haarmann, bijgenaamd "De weerwolf van Hannover", vermoordde tussen 1918 en 1924 een nooit met nauwkeurigheid vastgesteld aantal jongens. Er werden hem 24 moorden ten laste gelegd, maar hij zelf heeft kort voor zijn terechtstelling gezegd: "Het kunnen er dertig geweest zijn, maar ook veertig". Zijn werkzaamheid als politiespion stelde Haarmann in staat elke avond onopvallend en met schijnbaar correcte motieven in de 4e klasse wachtkamer van het station Hannover zijn slachtoffers uitzoeken.
Hij nam weggelopen, dakloze en rondzwervende jongens mee naar huis, verzorgde ze, "beschermde" ze, misbruikte ze en bracht ze vervolgens om. De aan stukken gesneden lijken verkocht hij aan het koffiehuis "De Engel" in de Neue Strasse 8. In 1924 vonden spelende kinderen aan de oever van de Leine verschillende schedels. De politie volgde verschillende sporen en arresteerde tenslotte Haarmann. Toen de moeder van zijn laatste slachtoffer een gesprek met hem had gehad en hem over haar zoon had verteld, ging Haarmann door de knieën en legde hij een bekentenis af. Op 19 december 1924 werd hij wegens "vierentwintigvoudige moord vierentwintig maal ter dood veroordeeld". In het voorjaar van 1925 werd door de guillotine het vonnis voltrokken.
IFFR 1974
- 95'
- Duitsland
- 1973
- Filmmaker
- Ulli Lommel
- Productieland
- Duitsland
- Jaar
- 1973
- Festivaleditie
- IFFR 1974
- Lengte
- 95'
- Taal
- Duits
- Scenario
- Kurt Raab
- Muziek
- Peer Raben
- Cast
- Kurt Raab
- Filmmaker
- Ulli Lommel
- Productieland
- Duitsland
- Jaar
- 1973
- Festivaleditie
- IFFR 1974
- Lengte
- 95'
- Taal
- Duits
- Scenario
- Kurt Raab
- Muziek
- Peer Raben
- Cast
- Kurt Raab