Corona leverde cineast Urszula Antoniak de inspiratie voor Splendid Isolation. “De dood naderde me”, schrijft ze in haar regievisie. “Ik leefde al een tijd in de schaduw van de dood van mijn echtgenoot, of beter: in angst voor de dood. De pandemie confronteerde me daarmee.”
Ze verwerkte dit in een minimalistische, allegorische film met een minimaal budget, over twee geliefden die op een verlaten eiland op elkaar zijn aangewezen. Waarom het tweetal daar een leeg, modern huis betrekt, waarom ze vooral dromen en smachten naar aanrakingen, waarvoor ze precies op de vlucht zijn, en waar die geluidsdichte kelder voor is – Antoniak laat het in het midden. Met duizelingwekkende droneshots toont ze de interacties tussen de twee solitaire geliefden en de rollen die zij vervullen. Anna beschermt Hannah, als het moet met een geweer. Wat overblijft, is een uitgebeend verhaal over hoop en ontkenning, angst en schuldgevoel.