We vroegen Adriano Aprà, filmrecensent, historicus, regisseur, docent, voormalig hoofd van het Italiaanse nationale filmarchief en het brein achter Augusto Contento’s Viaggio nel crepuscolo, een begeleidend werk te programmeren om de ideeën en thema’s van die film uit te diepen. Aprà stelde Silvano Agosti’s te weinig vertoonde Ora e sempre riprendiamoci la vita voor – een verstandige keuze!
Agosti behandelt dezelfde thema’s als Contento, maar vanuit een andere blik: als getuige en vaak ook deelnemer aan stakingen, discussies, kunstacties, en aanvaringen met vertegenwoordigers van de gevestigde orde. Agosti’s esthetiek is directer en zijn presentatie van historische gebeurtenissen is feitelijker – meer documentair in de klassieke zin, ondanks alle lyriek. Toch vertellen ze hetzelfde verhaal: dat van Italiës Lange ’68 als doorslaand succes – er veranderde veel voor de minderbedeelden dankzij initiatieven van in solidariteit optrekkende arbeiders en studenten. Een voorbeeld dat we tegenwoordig uiterst goed moeten onderzoeken, misschien wel meer dan ooit…!