Na de revolutie van 1979 verbood Iran het tonen van mannen en vrouwen die elkaar aanraken op het witte doek. Sindsdien hebben regisseurs elke filmtruc gebruikt om de extatische ontlading van spanning die aanraking geeft na te bootsen, maar vaak zijn blikken genoeg om een scène in vuur en vlam te zetten. Nazarbazi maakt van deze intense momenten een poëtische collage over de Iraanse film waarin ook onze eigen tijd van sociale afstand weerklinkt.