Cinema, Aspirins and Vultures

In 1942 is aspirine net zo nieuw voor de inwoners van het droge en arme noordoosten van Brazilië als de filmvertoningen waarmee de jonge Duitser Johann het product aan de man brengt. Johann trekt van het ene dorp naar het andere. De oorlog in Europa lijkt ver weg. Ergens op een van de geblakerde wegen pikt hij lifter Ranulpho op. Ranulpho ziet dat de zaken van Johann nog zo slecht niet gaan en haalt hem over hem als assistent aan te nemen. Hun samenzijn brengt vooral onderlinge verschillen aan het licht: zoveel plezier als de idealistische Johann heeft in het avontuurlijke buitenleven, zo chagrijnig en pessimistisch is Ranulpho over de ontberingen die ze moeten ondergaan. Aan de mondialisering valt ook in die tijd al niet meer te ontsnappen, zo blijkt als Johann bericht krijgt dat hij zich moet melden voor de krijgsdienst. Zich baserend op verhalen van onder anderen zijn grootvader, situeerde Gomes (bekend als scenarioschrijver van onder meer Madame Sata) zijn eerste speelfilm in het gebied van de Sertao, waar ook Glauber Rocha ooit zijn films maakte. Wat overbelichting zorgt voor een uitgebleekt, kaal beeld en voor een overtuigende sfeer van onontkoombare hitte. Langzaam maar zeker kruipt het vriendschapsdrama onder de huid van de kijker. Gomes’ drama werd ondersteund door het Hubert Bals Fonds en onder meer geselecteerd voor het festival van Cannes. Een gedegen, menselijke en humoristische kroniek van de achterkant van de wereldgeschiedenis. (GT)

• 

• 

•