Phoenix

Vloeiende film viert zowel seksuele als stilistische fluïditeit. Phoenix verschiet letterlijk van kleur, terwijl de personages om elkaar heen draaien. Een student medicijnen, die af en toe een kamer in zijn huis verhuurt, krijgt bezoek van een jonge vrouw die de zomer ervoor een affaire met hem had. Hij toont weinig interesse in haar, al was het maar omdat hij verliefd is op Harry.

In Phoenix bestaan geen vaste categorieën, noch wat seksuele oriëntatie betreft, noch qua filmstijl: fluïditeit is de norm. Zo is de hoofdpersoon biseksueel, en ziet de vrouw die hem bezoekt met haar kortgeknipte kapsel er tamelijk androgyn uit. De stijl is al even vloeiend, met passages in monochrome kleurtinten, zwart-wit en een pastiche op de jarentachtigvideoclip. Soms is Phoenix eventjes een stille film met tussentitels, dan weer verschijnen scriptaanwijzingen in beeld. Hierin wordt de man aangeduid als 1 en de vrouw als 2. Daarnaast bevat de film veel new wave-achtige muziek, veelal gecomponeerd door regisseur/multitalent Bram Droulers.