Accidental Luxuriance of the Translucent Watery Rebus

Een man, een vrouw, een achtervolging, een ontsnapping. ‘Silence fiction’ noemt Dalibor Barić zijn mix van collages, rotoscopie, filmscènes en comics. Het is alsof je in een brein kijkt dat gevuld is met film noir.

De voetstappen, de schaduwen, de cryptische gesprekken. Wat is de afstand tussen beelden in je hersenen? Razendsnel beweeg je je door de filmgeschiedenis. Barić’ film construeert een eigen verhaal uit die immense beeldenrijkdom, maar krijgt er tegelijk geen grip op. Wil er geen grip op krijgen. Plaagt de kijker met diens behoefte aan plot en houvast. Het verhaal is voor altijd in beweging. De personages gaan hun eigen weg.

De film begint uit verveling, in het hoofd van een vrouw die aan de sleur wil ontsnappen. “In mijn vrije tijd ben ik in vrije val.” We zijn in haar hoofd. Dit is haar vrije val. Haar ontsnapping.