Vendrá la muerte y tendrá tus ojos

Twee vrouwen in een hangmat, een kus, een streling. Maar dat ogenschijnlijk serene geluk heeft een donkere ondertoon. Al heel lang zijn ze samen; een van hen is nu ongeneeslijk ziek en wil geen verdere behandeling meer. Ze nemen hun intrek in een klein huisje in het bos om daar dichter bij elkaar te kunnen zijn terwijl de dood zijn kans afwacht. 

Zoals te verwachten viel van de regisseur van wie onder meer El cielo, la tierra y lalluvia (2008) en Verano (2011) ook in Rotterdam te zien waren, ligt de focus vooral op de verbeelding van een innerlijk traject. Te midden van de natuur zeggen gezichten, blikken, aanrakingen of een moment van woede of verdriet vaak meer dan de spaarzame dialoog. Nuchter, intiem realisme, dat via poëtische momenten en bijzonder vormgegeven herinneringen ook een bijna magische dimensie krijgt. De liefde, de tragiek, het leven.