Il était un petit navire

Een verblijf van twee maanden in het ziekenhuis is voor een vrouw, de
filmmaker, het vertrekpunt voor een herinneringsreis. In voice-over, maar niet zelf in beeld, keert ze terug naar 1949, naar de trap in haar geboorteplaats Marseille waarover ze als kind naar de waterkant liep. Van daaruit zwerft ze langs Antwerpen, Engeland, New York, Parijs en andere plaatsen waar ze als kind, puber en volwassene was.

Beelden van steden en landschappen, doorsneden met archiefmateriaal van spelende kinderen, schepen en havens, krijgen leven ingeblazen door de opwellende gedachten aan dierbare momenten, aan geluk en pijn, aan de eerste
artistieke stappen en aan de mensen die haar na staan, onder wie haar
grootvader, oudere zus, en vooral haar zoon Jan, met wie Hänsel, een
vertrouwde naam op IFFR, nog altijd een sterke band heeft. Il était un petit navire, vernoemd naar een Frans kinderliedje, is een poëtische en openhartige bespiegeling, opgedragen aan het leven.

• 

• 

• 

• 

•