Daar zit hij dan aan tafel, hun kersverse adoptiekind. Argwanende blik, warrig haar. Joel is negen jaar, ouder dan Cecilia en Diego hadden verwacht. Veel zegt hij niet, hooguit 'ja' en 'nee'. Het opbouwen van een nieuw gezinsleven, zo blijkt, gaat gepaard met vallen en opstaan. Een groter probleem is dat Joel op school wél praat – daar schept hij op over een gangsterleven en het basen van cocaïne. De andere ouders komen in opstand tegen die slechte invloed op hun kinderen.

Joel is daarmee meer dan alleen een fraai adoptiedrama met prachtig acteerwerk. De Argentijnse filmveteraan Carlos Sorín onderzoekt hoe dat gaat, samenleven met een buitenstaander. Wanneer moet je eigen belangen wegcijferen voor die van een ander? Dit alles speelt in een klein stadje in Patagonië – waar natte sneeuw en vriendelijk gedrag wantrouwen en hypocrisie bedekken. Ondertussen steelt Joel Noguera, het jochie dat Joel speelt, je hart. Sorín vond hem in een busstation.