Sultry

“De Spelen brengen meer dan de Spelen”, staat op een spandoek op een bouwplaats in Rio de Janeiro. Een kreet die een onplezierige waarheid bevat, zo toont Marina Meliandes broeierige kruising tussen sociaal-realistisch drama en body horror. Terwijl nietsontziende vastgoedspeculatie in de stad tot explosieve situaties leidt, begint de radeloosheid van de jonge advocaat Ana zich lichamelijk te manifesteren. Het is ruim een halfjaar voor de start van de Olympische Spelen van 2016, en Rio de Janeiro kookt over van emoties, woede en hebzucht. Waar de Spelen neerstrijken, verrijzen stadions, hotels en chique appartementen. Het sportevenement brengt immers kapitaalkrachtige bezoekers én investeerders met zich mee en de stad zal nooit meer hetzelfde zijn.

Geconfronteerd met machtsmisbruik en corruptie probeert Ana zich staande te houden tijdens de heetste zomer ooit. Ze verdedigt de belangen van bewoners van de sloppenwijk Vila Autódromo, waar huizen moeten wijken voor nóg meer geldverslindend Olympisch spektakel. Dat ook het karakteristieke appartementencomplex waar Ana zelf woont zal moeten plaatsmaken voor een luxehotel, probeert ze vooralsnog te vergeten. Haar lichaam reageert heftig op alle veranderingen: rare schimmelplekken verschijnen op haar huid.

Marina Meliande (1980) presenteerde in 2011 in Rotterdam het fraaie, magisch-realistische jeugddrama The Joy (co-regie met Felipe Bragança). Haar solo-speelfilmdebuut, ontwikkeld met steun van IFFR's Hubert Bals Fonds, bezorgt kippenvel met zijn kraakheldere sounddesign en aan griezelfilms refererende esthetiek. Sultry geeft te denken: wat kan de aarde en de mens aan? Waar ligt de grens?