Hannah

"The Look", noemde tegenspeler Dirk Bogarde het ooit: de mysterieuze, katachtige blik van actrice Charlotte Rampling in haar grijsgroene ogen, die enorme dieptes van gevoel en verdriet in zich dragen. Bij het maken van Hannah was Rampling 71 jaar oud, en haar blik is misschien wel dieper dan ooit.

Wanneer haar echtgenoot de gevangenis in moet, stort Hannahs leven in slow-motion in. Door lange tijd in het midden te houden wat er precies is gebeurd, plaatst filmmaker Andrea Pallaoro ons in haar schoenen – zij weigert de feiten onder ogen te zien. In zorgvuldig gecomponeerde beelden vangt Pallaoro haar leven, balancerend op de grens van realiteit en ontkenning.

De filmmaker omschreef de film zelf als een "existentiële Giallo", een Italiaans type thriller. De spanning zit niet in wat er precies is gebeurd, maar in wat dat oproept in het hoofd van Hannah, ingehouden achter de ogen van Rampling. Alleen tijdens haar acteerlessen kan Hannah heel voorzichtig uiten wat zich daar schuilhoudt.