Twee openbare ruimten in Iran waar geen vrouwen mogen komen, zijn omgevormd tot podium. Maryam Tafakory’s beschrijving van jongvolwassen mannen en vrouwen trekt parallellen en geeft commentaar op deze scheiding der seksen. De dominante traditie wordt ondermijnd door metaforische, verhulde teksten in beeld, terwijl het lage geneurie en het gefluister van een vrouw ons herinneren aan de aanwezigheid van het lichaam in de uitbeelding van rituelen.