De Portugese Francisca woont sinds een jaar in het Braziliaanse Belo Horizonte. Wanneer een kennis van vroeger, Teresa, haar achterna reist en tijdelijk bij haar komt wonen, staat Francisca niet bepaald te juichen. Ze waren elkaar niet voor niets uit het oog verloren. Teresa is een energieke kletskous, de einzelgänger Francisca is juist gesteld op haar rust. Toch blijkt het een goede match; voorzichtig ontstaat een hechte vriendschap. Tegelijk wakkert Teresa bij Francisca een verlangen aan naar haar thuisland; ze mist Lissabon en moet, met haar dertigste verjaardag in zicht, besluiten waar ze oud wil worden. Terwijl Teresa enthousiast haar weg zoekt in een nieuw land en een nieuwe stad, blijkt Francisca al bezig met afscheid nemen.
Dat Marília Rocha, tot nu toe bekend als documentairemaker, voor haar speelfilmdebuut werkte met niet-professionele acteurs, is geen moment te merken. Elizabete Francisca en Francisca Manuel tonen als volleerde actrices de twijfels, charmes en eigenaardigheden van hun personages. Niet toevallig vertonen hun eigen levens overeenkomsten met die van Teresa en Francisca.
De derde hoofdrol in dit sensitieve drama is voor Belo Horizonte, met drie miljoen inwoners een van de grootste steden van Brazilië en toch relatief onbekend. Bij gebrek aan toeristische highlights moet de stad het van haar hartelijke inwoners hebben (“te los”, noemt Francisca hen; ‘’sociaal’’, verbetert haar vriendje), en van de immer relaxte vibe, die Rocha met veel liefde weet te vangen.