Limite

Het thema van Limite blijkt al uit de titel: de limieten waarmee de mens te maken krijgt bij zijn strijd om het bestaan. Het verhaal gaat over drie schipbreukelingen, twee vrouwen en een man, in een bootje op zee. Door middel van een flashbacks vertellen ze hun verhaal.

Limite was commercieel gezien allesbehalve succesvol, met zijn avant-gardetechnieken en verhalende aanpak, het sombere karakter van het tragische thema, en zijn vorm in een tijd dat sprekende films een rage waren. De film verdween uit de belangstelling, maar het gerucht over zijn kwaliteiten verspreidde zich in experimentele filmkringen, zowel in Brazilië als in Europa, en hij kreeg een legendarische reputatie.

De techniek die Peixoto gebruikte om het verhaal te vertellen, is zeer experimenteel en vereist het soort concentratie dat je nodig hebt voor het lezen van Joyce of Faulkner. Afgezien van drie titels kort na elkaar, heeft de twee uur durende film geen tussentitels. Peixoto gebruikt voortdurend enorme close-ups van voorwerpen en gezichten, maakt gebruik van wijde shots van landschappen en de zee, en past vaak ongebruikelijke kadreringen en camerabewegingen toe. Zijn benadering is vaak abstract en surrealistisch, maar heeft ook duidelijke parallellen met andere Braziliaanse stille films die de nadruk leggen op regionale producties en natuurlijke decors. Brutus Pedreira, die de rol van pianist speelde, schreef de muziek voor deze zwijgende film met behulp van 78-toerenopnamen.