“…de wilde natuur is wat wij ontberen […] wat wij niet kennen.” Het “wilde” uit dit citaat van de beroemde Italiaanse auteur Cesare Pavese heeft meerdere betekenissen in Tiago Guedes’ indrukwekkende werk Diálogos depois do fim. Het is een televisiebewerking van Paveses tekst Dialoghi con Leucò uit 1947, met een reeks gesprekken tussen klassieke Griekse personages in 19 afleveringen. Voor deze versie heeft Guedes vijf afleveringen samengevoegd tot één speelfilm.
Er komen veel personages voor in Guedes’ bewerking van Paveses tekst, van stervelingen tot goden, om een “dialoog tussen goddelijkheid en menselijkheid” op gang te brengen – in een poging de kunstenaar te verzoenen met zijn rol in de wereld. Het is een van Paveses laatste werken, waar hij zelf het trotst op was en waar hij ook een exemplaar van bij zich had toen hij zich van het leven beroofde. Guedes draaide op veel locaties en gebruikt de natuur om de diepere betekenis van de tekst over te brengen. Hij neemt ons mee in deze gesprekken om de dubbelzinnigheden en het raadselachtige karakter van het bijzondere werk van de auteur voor ons te verhelderen.