A primeira idade

Op een afgelegen eiland leeft een autonome groep kinderen die alleen in gebarentaal met elkaar communiceren. Ze worden geleid door de oudste van hen en fungeren als een agrarische commune met strikte regels en overtuigingen. Volwassenen worden verbannen naar de omliggende bossen en elk jaar wordt de oudste dorpsbewoner gedwongen van een steile klif te springen – een ceremonie die de uitverkorene de eeuwige jeugd zou schenken. Hun manier van leven wordt bedreigd als één avontuurlijk kind de roep van het verboden bos niet kan weerstaan.

A primeira idade, de debuutfilm van de Portugese acteur Alexander David, verkent de zelfgekozen isolatie van kinderen in een allegorisch verhaal over het verlies van onschuld. Het verhaal, dat zich ontvouwt als een fabel, wordt verteld door een 500 jaar oud monster dat in het bos leeft en toont het geleidelijke bewustwordingsproces van de kinderen als ze kennismaken met de wereld buiten het eiland en de kwetsbaarheid van het menselijke lichaam. 

Op hun zoektocht naar het loslaten van de onschuld worden de kinderen na een toevallige ontmoeting in het bos geconfronteerd met de verdwijnende onschuld van cinema zelf. Net als de jonge Ana in Victor Erices El espíritu de la colmena (1973) ontdekken ze de grenzen van hun bevattingsvermogen als ze op de drempel van de volwassenheid staan. Het waar en wanneer blijft in het vage, wat A primeira idade tot een tijdloos verhaal maakt.

– Srikanth Srinivasan