Jin kijkt nukkig in de camera wanneer haar zus, de filmmaker, naar haar vroegste herinneringen vraagt. Geen wonder, want die herinneringen zijn allesbehalve prettig. Jin is geboren in de jaren negentig tijdens de eenkindpolitiek in China. Het was toen gebruikelijk ongeboren meisjes te aborteren tot in de laatste maand van een zwangerschap. Levende baby’s werden genadeloos gedumpt in een vuilnisbak of een bos. Jin overleefde een week alleen in een doos op straat.
Het verhaal van deze weerbarstige vechter ontrolt zich voor het oog van de camera, die haar overal en gedurende een aantal jaren volgt. Jin is inmiddels zelf moeder en worstelt met haar erfenis. Wang Qiong interviewt ook haar ouders, die kampen met enorme schuldgevoelens, net als haar oom, die destijds voor de overheid de politiek van geboortebeperking handhaafde. Het intieme en uiterst persoonlijke document is een liefdevol en pijnlijk eerlijk portret van een familie én een poging een traumatische periode in China bloot te leggen om diepe wonden eindelijk te laten helen.