In de psychiatrische inrichting Saint-Alban, in de Franse regio Lozère, deden ze niet aan dwangbuizen, isoleercellen en andere beperkende maatregelen. Patiënten mochten vrij rondlopen, kregen ergotherapie, werkten op een nabijgelegen boerderij en gingen zelfs op excursie met hun begeleiders. Tijdens de Tweede Wereldoorlog bood het instituut ook onderdak aan (Joodse) vluchtelingen.
Deze fascinerende documentaire illustreert aan de hand van recent ontdekt archiefmateriaal door wie dit onconventionele beleid tussen 1936 en medio jaren zeventig werd uitgerold: de Spaanse arts Dr. Tosquelles, een door Franco onderdrukte communist, en zijn collega Lucien Bonaffé, beiden pioniers van de ‘institutionele psychologie’. Zij legden de nadruk op sociale en culturele activiteiten die de patiënten op alle mogelijke manieren stimuleren. Een vruchtbare maar nu miskende aanpak, die bovendien een bron van inspiratie vormde voor surrealisten als Paul Éluard, de Art Brut-pionier Jean Dubuffet en de voorloper van de dekoloniseringsgedachte Frantz Fanon.