Los versos del olvido gaat over “de morele verplichting om ons het verleden te herinneren en ons te verzetten tegen de gewelddaad van het vergeten”, aldus de filmmaker. Het biedt een krachtige metafoor voor de politiek van het geheugen, en vormt een poëtisch eerbetoon aan hen die strijden voor gerechtigheid voor het onbekende.
De wortels van de filmmaker en het verhaal liggen in Iran, maar toen de filmploeg gedwongen werd uit te wijken naar Zuid-Amerika, kreeg deze rijk gedetailleerde productie een nog universelere betekenis. Een bejaarde beheerder van een afgelegen mortuarium heeft een perfect geheugen voor alles behalve namen. Elke dag toont hij lijken aan mensen die op zoek zijn naar dierbaren. Als er in een nabijgelegen stad een opstand uitbreekt en het leger het mortuarium binnenvalt om burgerslachtoffers te verbergen, ontdekt hij het lichaam van een onbekende jonge vrouw. Omdat dit herinneringen oproept aan een persoonlijk verlies, onderneemt hij een magische odyssee om haar een fatsoenlijk begrafenis te bezorgen.
Film details
- Productielanden
- Chili, Duitsland, Frankrijk, Nederland
- Jaar
- 2017
- Festivaleditie
- IFFR 2018
- Lengte
- 92"
- Medium/Formaat
- DCP
Dit zou je ook leuk kunnen vinden
-
Der Hauptmann
Het soort ongemakkelijk verhaal waarvan het goed is dat Duitsers het zelf vertellen. Als deserterend Wehrmacht-soldaat Willy Herold in de laatste o
-
Journey to Russia
Found footage pioniers Gianikian & Ricci Lucchi reisden eind jaren tachtig naar Rusland op zoek naar de levende herinneringen aan de avant-gard
-
Dans le noir du temps
Jean-Luc Godards filmische reflectie op de tijd als een Doos van Pandora, waarin alle gruwelijkheden van de wereld verborgen zijn. Dit is zijn bijd