Rumi en Yulia, klinkt dat niet een beetje als…? Inderdaad, de Indonesische grootmeester Garin Nugroho liet zich losjes inspireren door Shakespeare voor dit drie decennia omspannende liefdesepos. Als buurkinderen delen Rumi en Yulia in de jaren zeventig lief en leed, maar de moeizame relatie tussen hun ouders houdt hen uit elkaar. Als ze volwassen worden, komt daar de chaos in hun eigen levens nog eens bij. Nugroho grijpt dit verhaal van een relatie aan om op de achtergrond ook de sociale chaos in het Indonesië van de jaren zeventig, tachtig en negentig bloot te leggen. Waar de trotse, onafhankelijke natie in eerste instantie zijn eigen natuurlijk rijkdommen kan exporteren, worden die gaandeweg overgenomen door westerse producten, ondanks fel protest in de jaren tachtig. Stilistisch verwijst Nugroho daarbij speels naar de filmstijlen van de betreffende periodes: van de felgekleurde popmusicals uit de seventies tot de groezeligere indie-films van de jaren negentig.