Documentairemaker Tamara Erde diende in het Israëlische leger en was in 2002 getuige van de tweede Intifada. Het legde de kiem voor haar film over het geschiedenisonderwijs in Israël, met name over de weergave van het conflict tussen Israël en Palestina. Het Ministerie van Onderwijs verbood haar op staatscholen te filmen, dus nam zij haar toevlucht tot onafhankelijke scholen die soms ook hun eigen geschiedenisboeken gebruiken.
Erde filmde een jaar lang in een observerende stijl op acht scholen, zowel in Israël als in de bezette gebieden. Ze bezocht onder meer een Talmoed-school en een school in het Palestijnse vluchtelingenkamp bij Nablus. Overal kijken docenten én hun jonge leerlingen met ideologisch gekleurde blik naar de recente geschiedenis van het Midden-Oosten. Het overgrote deel van de Israëlische geschiedenisboeken besteedt niet of nauwelijks aandacht aan de Palestijnen en het Palestijnse onderwijs staat veelal in het teken van het benadrukken van vrijheidsdrang en mensenrechten.
Film details
- Productieland
- Frankrijk
- Jaar
- 2014
- Festivaleditie
- IFFR 2015
- Lengte
- 93"
- Medium/Formaat
- DCP
Dit zou je ook leuk kunnen vinden
-
Propaganda Channels
Het onderscheid tussen staatspropaganda, reclame en populaire cultuur is soms lastig te maken. Wat is propaganda en hoe kunnen we het herkennen? Op
-
Everyday Rebellion Online Platform and App
Crossmediaal project over creatieve vormen van wereldwijd geweldloos protest en burgerlijk activisme. De Wall (website) en app van het project zijn