Le voyage du ballon rouge

De meester van de Taiwanese cinema, die met zijn specifieke kijk op plaatselijke omstandigheden en uitgesproken gebruik van de lokale taal zijn bewonderde oeuvre bouwde, nam voor deze film een wel heel gewaagde stap. Hij maakte een film in Frankrijk, geheel Frans gesproken (een taal die hij zelf niet machtig is) en geïnspireerd door een klassieke Franse film, namelijk Le Ballon Rouge (1956) van Albert Lamorisse. De meester bleef tijdens zijn buitenlandse avontuur opmerkelijk goed op de been. De film is ontstaan uit een opdracht van het Museum d’Orsay in Parijs. De vraag was om als buitenstaander een beeld van Parijs te geven.
De film volgt behalve een soort sprookjesachtige grote ballon ook het leven van theatermaakster Suzanne, haar zoontje Simon en zijn nieuwe oppas Song Fang. Suzanne wordt gespeeld door de fameuze Juliette Binoche, die hier overtuigend en geestig gestalte geeft aan een drukke, chaotische, soms hysterische, maar vooral ook warme vrouw. Ondanks de sprookjesballon is de sfeertekening zeer realistisch en naar het huidige Parijse leven gemodelleerd. Hou creëerde een soort vertrouwde familie op de set. Zo wordt Simon gespeeld door het achtjarige zoontje van zijn Franse persagente en in de film krijgt hij pianoles van zijn echte pianolerares. Die vertrouwdheid vertaalde zich in de film in een bijna documentair beeld van het dagelijkse leven. Dit is vooral bijzonder omdat de regisseur werkte in een vreemd land met een hem vreemde taal. (GjZ)

• 

• 

•