La désenchantée

Jacquot heeft deze schitterend intense film meermaals een nieuw begin genoemd, een afscheid van zijn theoretisch doordesemde films uit de jaren zeventig en tachtig, en het begin van een zoektocht naar 'het menselijke' (zijn eigen woorden). Deze film draait om de getroebleerde verschijning van de 17-jarige Judith Godrèche in de rol van Beth, een tienermeisje dat zware levenslessen ondergaat. Ze bevindt zich in de weinig benijdenswaardige positie dat ze haar gezin bij elkaar moet houden en zichzelf moet verlagen op aansporen van haar moeder, een bedlegerig kreng, en diens foute vriend. Alles begint en eindigt bij Godrèche's bijzondere, donkere ogen, waaruit emotionele verwaarlozing spreekt, maar ook intelligentie en een wijsheid die door schade en schande is verworven. Jacquot en zijn uitzonderlijke cinematograaf Caroline Champetier tonen ons de wereld door het prisma van deze ogen. Het is een vreemd magische omgeving waarin elk voorwerp en elke ontmoeting iets dreigends en/of bevrijdends heeft. In een interview met Gerald Peary en Peter Brunette beschreef Jacquot de film zeer treffend als volgt: 'Beth raakt haar jeugd kwijt, wordt vrouw en raakt ontgoocheld.' (KJ)