Rhapsodie chilienne

Ruiz is niet bepaald een liefhebber van de documentaire. Toch heeft de kans om een essayistische film te maken met observaties over Chili hem geprikkeld tot een reusachtig werk, dat onlangs in zes delen te zien is geweest op de Chileense televisie. Met de digitale camera hervindt Ruiz de beweeglijke, flitsende kracht van zijn vroege Chileense werk. Daarnaast slaagt hij er in om de transmutatie van realiteit naar fictie wederom onder de loep te nemen: Chili is het verzonnen land Cofralandes geworden, 'een populaire versie van het paradijs, een folkloristisch paradijs. Met aan het begin een lied over een land waar de armen vrij van armoede leven en alles kunnen eten, zelfs de huizen. De rivieren zijn van wijn.' Dit droom-Chili wordt bekeken door de ogen van drie reizigers, een Fransman, een Duitser en een Engelsman. De Chileense verteller is de getuige die hen vergezelt, gewapend met een camera, en het vreemde land herontdekt waar hij geboren is. De extravagante personages, de ongewone situaties en onwerkelijke beelden getuigen van een land waar de liefheid dodelijk is en het geheugen verloren is. En toch rijzen uit deze Sargassozee geleidelijk aan momenten op waarin genot en de lach van de waanzin zich goede metgezellen tonen van pijn en onzekerheid. Maar ook waarin een bloedbad verscholen gaat achter een kinderrijmpje en een glimlach een aardbeving verbergt. In Chilean Rhapsody, de inleiding tot Cofralandes, laat Ruiz zich van zijn beste kant zien: mysterie, humor, intellectuele bespiegelingen, wetenschap, nostalgie en poëzie.Clemente Sobourin