Silent Waters

Op onverschrokken wijze stelt Sabiha Sumar in Kamosh pani de intolerantie en de -ver van benijdenswaardige -positie van vrouwen in haar moederland aan de kaak. Het maken van deze film in Pakistan was derhalve niet gemakkelijk, maar Sumar was vastberaden. Met haar film wil ze de Pakistaanse cinema nieuw leven inblazen, en dan met name de onafhankelijke cinema. Onder het bewind van president-generaal Zia-ul-Haq (van 1977 tot 1988) vond een strenge islamisering plaats en werd de bloeiende commerciële filmindustrie weggecensureerd, om van onafhankelijke artistieke producties nog maar te zwijgen. Het verhaal van Kamosh pani speelt in Charkhi, Pakistan, ten tijde van deze roerige periode. Aïcha, een vrouw van in de veertig, vult haar kleine weduwepensioen aan met het geven van koranlessen aan de meisjes uit haar dorp. Ook zorgt ze met veel toewijding voor haar zoon, de 18-jarige Salim. Salim is stiekem verliefd op de mooie Zoubida, die uit een rijke familie komt. Wanneer een groep Sikh-pelgrims op bedevaart komt in Charkhi neemt Aïcha’s leven een grote wending. Tegen een achtergrond van toenemende intolerantie en fundamentalisme, waar ook Salim bij betrokken raakt, komen ondraaglijke geheimen over Aïcha’s verleden aan het licht. De film werd op het festival van Locarno bekroond met de hoofdprijs, de Gouden Luipaard. Kirron Kher kreeg er de prijs voor de beste actrice.