Last Life in the Universe

Ratanaruang (6ixtynin9) werkte voor Last Life in the Universe samen met cameraman Christopher Doyle (hier op het niveau van zijn werk voor Wong Kar-wai) en de Japanse steracteur Asano (die voor deze rol in Venetië de Upstream-prijs ontving). Deze pan-Aziatische samenwerking resulteerde in een pakkende, soms bijna verstilde film over moderne eenzaamheid en vreemde relaties, vol wijsheid en onderkoelde humor. De Thaise titel betekent zoiets als ‘een piepklein gigantisch liefdesverhaal’. Kenji heeft zich min of meer verstopt als bibliothecaris bij de Japan Foundation in Bangkok. Onder de vele obsessief geordende boeken in zijn smetteloze, lege appartement, bevindt zich een kinderboek over de laatste hagedis op aarde. Zoals dat beest, zo voelt hij zich nu ook. Zijn voornaamste vrijetijdsbesteding bestaat uit het denken aan zelfmoord. Over zijn verleden weten we niet meer dan de grote yakuza-tatoeage op zijn rug suggereert, maar op een avond thuis doodt Kenji een gangster, die even daarvoor Kenji’s broer heeft vermoord. Op dezelfde avond is Noi, een slordig meisje dat in een nog slordiger huis woont, medeverantwoordelijk voor de dood van haar zusje. Door een speling van het lot raken de levens van Kenji en Noi onontkoombaar met elkaar verbonden. Voor de fans: in de slotakte vallen Miike Takashi en zijn Ichi the Killer-coscenarist Sato Sakichi te bewonderen als yakuza’s. Deze vertoning is opgedragen aan Duangkamol Limcharoen.