Nô

De ogenschijnlijk korte en krachtige titel van deze complexe film van theatermaker Robert Lepage bevat de grote en originele tegenstelling die in het verhaal wordt opgevoerd; nô staat voor het Engelse no waarmee met een Frans accent nee wordt gezegd tegen de seperatisten van Quebec, maar nô staat ook voor het Japanse no-theater waarmee de film opent. Lepage suggereert geen relatie tussen deze zo verschillende zaken, maar het perspectief van het antieke Japanse theater tegenover de activitische politieke sfeer van de vroege jaren zeventig is op een vreemde en vervreemdende manier toch verhelderend. De film speelt in 1970 en springt heen en weer tussen het Japanse Osaka, waar toneelspeelster Sophie een rol speelt in een traditionele slaapkamerklucht van Feydeau in het Canadese paviljoen van de wereldtentoonstelling, en Montreal in het Canadese Quebec, waar haar vriend Michel drie vrienden over de vloer heeft die betrokken zijn bij terroristische acties voor de afscheiding van Quebec. Om het toch al grote verschil nog eens te benadrukken zijn de Canadese beelden in zwart-wit en de Japanse in kleur. Terwijl Sophie in Japan verwikkeld raakt in situaties die het kluchtige gedoe van Feydeau lijken te imiteren, wordt ver van haar vandaan Michel meegezogen in een uit de hand lopende politieke radicalisering. Lepage probeert niet het onmogelijke met elkaar te verbinden; hij laat de verschillen in al hun eigenwaarde bestaan. GjZ