Matou a família e foi ao cinema

Deze film deed in 1969 veel stof opwaaien, niet alleen vanwege de inhoud, maar vooral vanwege de gewaagde benadering van die inhoud. Tegenwoordig wordt de film beschouwd als een klassieker van de Braziliaanse cinema. De titel werd geïnspireerd door koppen uit de roddelpers: jongeman uit lagere middenklasse doodt vader en moeder en gaat naar de bioscoop... om daar de film Lost in Love te zien. Vanaf dat moment neemt de film-in-de-film het over. Feit en fictie vloeien in elkaar over en het is niet langer duidelijk op welk niveau van 'realiteit' - of van het denkbeeldige - we ons bevinden. De film ontdoet zich van de gebruikelijke parameters van de representatie en de verhalen stromen over hun grenzen heen. In Lost in Love, de film-in-de-film, verschuilen twee meisjes van goede afkomst zich in een landhuis in de heuvels. Verder is er een liefdesaffaire tussen twee arme meisjes, er zijn twee gekwelde jongemannen van verschillende sociale achtergronden en er zijn referenties aan de politieke context van die tijd. Om de zaak nog gecompliceerder te maken spelen dezelfde acteurs verschillende personages. Het sociale geweld correspondeert met het geweld tegen de syntaxis van de film zelf: de discontinue en gefragmenteerde verhaalopbouw, de gewaagde ellipsen, het aan elkaar verbinden van niet-gelieerde elementen, de doorbreking van de gebruikelijke geluidsruimte. Bressane werkt aan zijn dialectiek van het ongemak. Wat we op het scherm zien is een ware 'indruk van de werkelijkheid' en een 'suspension of disbelief' in de cinema. (Carlos Adriano)