Tampha, moeder en echtgenote, is gelukkig en leeft met haar gezin in alle rust en vrede, totdat haar gedrag zich plotseling gaat veranderen. Ze praat tegen bloemen, zingt vreemde liederen, raakt eerst humeurig en krijgt vervolgens hysterische aanvallen. De raadselachtige verandering van haar gedrag wordt veroorzaakt door magische krachten. Ze is ‘gekozen’ door de godheid Meibi – ook voor een Indiaas publiek een buitenissige gebeurtenis, vergelijkbaar vreemd als voor een westers publiek de christelijke magie in de films van Dreyer. Tampha sluit zich aan bij de Meibi-sekte. Ze wordt opgeleid in de rituele dansen, die een belangrijke plaats in de film innemen; ze werken hypnotiserend en zijn gebaseerd op authentieke rituelen. Voor Tampha lijkt er door de band met de godheid geen weg terug mogelijk naar haar gezin, maar de band met haar dochterje blijkt niet geheel gebroken.Ishanou is een sobere en ontroerende film; de kracht ervan ligt in de subtiele en ingehouden dramatisering van de emoties van de personages uit de omgeving van de vrouw. De film is een voorbeeld van de regionale cinema in India en is geworteld in de Manipur-cultuur. Hij is gemaakt in de provincie Assam, waarslechts sporadisch wordt gefilmd. In Ishanou wordt de eigen taal van die provincie gesproken en ook wat betreft het gebruik van de filmtaal laat de film zich niet vergelijken met de gebruikelijke Indiase filmproduktie. Chris Goodwin (Moving Pictures International): ‘Ishanou is likely to surprise those with pre-conceived notions about Indian cinema.’
