Le grand soir

De 70-er jaren. De duidelijkheid van mei ’68 is als een vallende ster voorbijgeschoten. Velen bevinden zich in een toestand van vertwijfeling. In Lausanne, een kleine stad tussen het Meer van Genève en het beton van de rijksweg, heeft Léon een goed betalende baan als particulier bewaker. Tijdens een nachtwake komt hij Léa tegen, die tot een Leninistische groepering behoort. Léa is radicaal. Ze deelt pamfletten uit, neemt deel aan fabrieksstakingen en wordt af en toe in elkaar geslagen. Haar vriend Raoul is de leider van de groep. Hun liefde staat onder druk door de noodzaak om te vechten. ‘Revolutie voeren is een zakelijke aangelegenheid.’
Op zondagen verkoopt Léa ‘Que Faire’, het bulletin van de groep, op het marktplein. Alweer komt ze Léon tegen, die haar politieke ideeën aanhoort. Samen gaan ze wat wandelen in een park en praten ze over Lenin. Later varen ze met een witte raderboot naar Evian, waar de Zwitsers heengaan om te gokken. Bij de champagne wordt Léon vulgair. Hij praat over eenzaamheid en hartstocht. Léa laat hem duidelijk haar revolutionaire standpunt blijken; ze heeft het over klassebewustzijn en de gemeenschappelijke strijd. Die avond vaart Léa alleen terug naar Zwitserland. Léon neemt een ander baantje aan, speelt een andere rol. Nu verkoopt hij encyclopedieën huis aan huis. Léa is zeer bezig met het wel en wee van de klassenstrijd, terwijl de offsetmachine die Léon de groep inmiddels bezorgd heeft, de revolutie nauwelijks versnelt. Léa’s groepsgenoten discussiëren over de voordelen van een gewelddadige revolutie. ‘De heersende klasse kan alleen met het geweld van wapens worden onderdrukt’ zegt Raoul. Hoe denkt Léon daarover? Hij plundert een wapenhandelaar. Maar de tijd is nog niet rijp voor de ‘Grand Soir’. De groep geeft Léon aan, de provocateur is er uitgesmeten, eer hij tot de groep kon toetreden. Léa krijgt een lachaanval van de zenuwen. Spoedig arresteert de politie Léon en hij komt in de gevangenis. Léa is veranderd: haar hectische gedrag van weleer heeft plaatsgemaakt voor een uitstraling van innerlijke rust. Intussen zitten twee politiemannen achter Léon aan, nadat hij uit de gavngenis is vrijgelaten. Ook Léa zoekt hem, maar vindt slechts een lege kamer.