Een krankzinnige nacht

‘Ik dacht dat het zou gebeuren, ik droomde vannacht van twee enorme ratten’. Het is een vertrouwd thema, het doet denken aan Gogol’s ‘De inspecteur-generaal’ maar het idee is anders. De voorstelling is absurder en de karakters zijn karikaturen van onze tijdgenoten. Een paar minuten voor sluitingstijd komen twee mannen de winkel binnen. Ze kopen wat, ze maken ruzie, schreeuwen hard en vragen naar de manager aan wie ze vertellen dat ze inspecteurs zijn. Ze wegen alles wat ze gekocht hebben nog een keer en stellen opnieuw de prijs vast. Er zijn kleine verschillen in hun nadeel: ze worden bedrogen. Er moet een nieuwe inventarisatie gemaakt worden.
De methoden van de inspecteurs zijn ongewoon maar wel doeltreffend. Ze verdelen de kleine staf en zetten ze tegen elkaar op. Het blijkt dat ze te goed geïnformeerd zijn over de interne aangelegenheden van de winkel. Eén van de stafleden moet ze van tevoren hebben ingelicht.
We zien nu de verschillende reacties van de werknemers: de gedienstige plaatsvervangend manager, die zelf ook heeft gestolen, biedt de inspecteurs zijn diensten aan. De manager probeert de zaak weer in handen te krijgen met behulp van Géza, maar als ze er in slagen de twee inspecteurs in de val te laten lopen, kiest Géza de kant van de inspecteurs. De interne werkwijze van de winkel wordt blootgelegd en het blijkt dat ze ten nadele van de plaatselijke gemeenschap hebben gewerkt.
De situatie wordt chaotisch, ze krijgen ruzie, pesten elkaar, de vrouwen worden ruw behandeld. Met de komst van de vrouw van de manager verandert de hele situatie. Ze schakelt de inspecteurs listig uit, maar wil toch dat de waarheid aan het licht komt. Heel belangrijk is dat ze de overtollige voorraad, die was ontstaan doordat ze de klanten hebben benadeeld, kwijtraken.
Eén van de inspecteurs heeft een geweldig idee: de suiker en het meel moeten worden verbrand. Niemand zal nu meer schuldig zijn, al het bewijsmateriaal is verdwenen, iedereen is tevreden. De inspecteurs schijnen echter nergens bang voor te zijn en verdwijnen met de kas. De stafleden durven de politie niet in te schakelen omdat geen van hen een schoon geweten heeft. Alleen een leerlingverkoopster laat op een passieve manier merken het er niet mee eens te zijn en verlaat voorgoed de winkel.