Nicos zegt ergens in de film: Als u me iets te zeggen hebt, waarom al dat theater, want het gaat om theater, of beter gezegd om film. Het meisje in de toiletten maakt haar film. De decors zijn gemaakt om te worden gefilmd. Het enige document in dit absurde verhaal is een film, en dat bewijst niet. De typen in de houtjetouwtjejassen spelen politie. En Nicos, hij speelt zijn leven omdat hij het niet leven kan. Wanneer hij zich dat bewust zou worden en hij werkelijk zou willen leven, zou hij de film verlaten die slechts een weergave is en dus het leven, dat theater is. [cs]De kleuren van de regenboog[ce] is een echte film en juist daarom lijkt hij vals. Hij is onwaarschijnlijk. Maar was het niet in de amerikaanse westerns dat men veertig tegenstanders wist te doden met een revolver met maar zes kogels? De woordspelingen zijn banaal. Maar is de hele amerikaanse burleske niet gebaseerd op het slagroomtaartengevecht? De acteurs spelen vals. Maar heeft u ooit iemand onechter zien spelen dan Greta Garbo in [cs]Mata Hari[ce]?
Film is het leven niet. Helaas! In een film mag men alles! In het leven niet! Een film maken is zoiets als een gat in water graven. Men kan beter de moed hebben om dat te bekennen.
(Nicos Panayotopoulos)
