De gevierde Amerikaanse auteur Dennis Cooper is bekend van zijn romans, poëzie en korte verhalen vol gewelddadige, verslaafde, homoseksuele personages en expliciete fantasieën over seksueel geweld. Permanent Green Light, mede geregisseerd door beeldend kunstenaar Zac Farley, ziet eruit als een vriendelijkere versie van zijn literaire universum, maar met behoud van de innerlijke en subversieve spanning. Een jonge Fransman wil zichzelf zonder duidelijke reden in het openbaar opblazen.
De film schept een eigenzinnige wereld van schijnbaar gevoelloze jongens in een abstracte voorstad. Cooper en Farley richten zich meer op hun verwarring dan op enige ideologie, door hun doodswens te vertalen naar onalledaagse en sensuele situaties. Het is een fascinerend werk over de schoonheid en het gevaar van jong zijn, dat trouw is aan Coopers kijk op filmmaker Robert Bresson die hij optekende in zijn roman Try: "Waar het om gaat is niet wat acteurs me laten zien, maar wat ze verborgen houden en, nog belangrijker, wat ze niet kennen van zichzelf."