Op afstand, vanuit een dikke mist, duikt een man op. Hij loopt naar zijn auto, stapt in en begint met het opzeggen van een tekst. We zien de auto bijna niet, maar horen de stem heel dichtbij. Dan rijdt hij weg om later lopend terug te keren in een subliem landschap.
Opgenomen in zwart-wit refereert Amijima op verschillende manieren aan het bunraku-toneelstuk The Love Suicides at Amijima, in 1720 geschreven door de Japanse Chikamatse Monzeamon. Jorge Suárez-Quiñones Rivas neemt slechts een aantal zinnen uit het origineel als basis voor een mantra. In Amijima wordt afstand en eenzaamheid benadrukt via het onherbergzame landschap. Tegelijkertijd worden de stem en de handelingen van het personage via de soundtrack bijna fysiek. Suárez-Quiñones Rivas neemt de vrijheid om een aantal geluidsfragmenten uit een eerdere verfilming, Double Suicide (Masahiro Shinoda, 1969), te gebruiken om de ongrijpbaarheid van het geheel te benadrukken.