India Song

Calcutta, 1973. Op de Franse ambassade wordt een feest gegeven waar een onverwachte gast binnenkomt. Iedereen mijdt hem, praat fluisterend over hem: het is de Franse vice-consul van Lahore, die vroeger een misdaad heeft gepleegd. Hij is naar het feest gekomen om Anne-Marie Stretter te zien, de vrouw van wie hij jaren geleden hield en van wie hij nog steeds houdt – een uitzichtloze liefde. Buiten, niet ver van de ambassade, zitten de bedelaars aan de oevers van de Ganges. Ook al zijn ze niet te zien, ze beïnvloeden wel degelijk het feest. Onder die mensen aan de Ganges zit de eigenlijke, onzichtbare tegenspeler van Anne-Marie Stretter, een bedelares.

Marguerite Duras: “Voor mij vertegenwoordigt Anne-Marie Stretter Calcutta, alsof ze al het verdriet van de wereld op zich heeft genomen – de lepra, de honger, alles. De ambassade is een schip dat water maakt; de lepra dringt van alle kanten binnen door middel van het lied van de bedelares. Hier vermengt alles zich.”