Woodlands – Olaf Möller

Tot een jaar of tien geleden bestond de term ‘folkhorror’ nog niet, maar de films die deze tendens vormden wel. Sommige ervan worden beschouwd als canonklassiekers van de cinema en televisie, zoals Erik Blomberg’s The White Reindeer (1952), Andrew McCullough’s The Fugitive-aflevering The Witch (1963), Shindō Kaneto’s Onibaba (1964) of Michael Reeves’ Witchfinder General (1968).

De les is dat de geschiedenis alleen onthult wat we ervan vragen – ze geeft niets uit zichzelf, verzet zich niet tegen onze bevindingen en geeft geen inherente betekenis aan zichzelf. Ondanks haar wijdlopigheid is de geschiedenis uiteindelijk stil en geduldig, en ongewoon gul. Ze geeft ons de kans te reflecteren, ook op onszelf – niets meer en niets minder. Dat roept de vraag op waarom we juist nu vragen stellen over de angsten en bedreigingen die je vindt (of die jou vinden) op het platteland. Waarom fascineert het heidendom ons in deze tijd? Welke beschavingen bestonden er voor de onze en wat is ervan over – in welke vorm dan ook? Wat onderdrukken we? Want als we iets weten over horror is het dat het gaat over de terugkeer van de onderdrukten.

Kier-La Janisse is een ware specialist in het duiden van deze verhalen over verdrongen en krampachtig verborgen angsten en woede. Ze schreef boeken over allerlei afwijkende cinemavormen, stelde filmprogramma’s samen en werkte aan releases van dvd’s en blu-rays van verschillende meesterwerken. Woodlands Dark and Days Bewitched: A History of Folk Horror begon als korte bonusfilm bij een van die releases, maar ontwikkelde zich tot haar speelfilmdebuut, een imponerend essay over de beteugeling van de onderdrukten – iedereen die we het zwijgen hebben opgelegd in de loop der millennia.

Geschreven door Olaf Möller