The Story of Southern Islet – Julian Ross

De gedurfde, gedecentreerde kaders van Chong Keat Aun doen misschien denken aan de grootse, modernistische gebaren van Michelangelo Antonioni of Yoshida Kiju. Maar Chong beoefent hier geen cinematografische stijlvorm – hij beoogt iets heel anders. De filmmaker wil een aanwezigheid suggereren die niet altijd waarneembaar is met het menselijk oog. Dit doet hij niet alleen met ‘lege’ vlakken; de mogelijkheid van geesten in onze wereld wordt ook verbeeld met een cameraperspectief waarbij menselijk handelen van dichtbij wordt gevolgd. Zo wordt film een manier om onze zintuigen aan te scherpen.

Chong, die de film baseerde op ervaringen uit zijn kindertijd, groeide op in de jaren tachtig tussen de rijstvelden van Kedah, in het noordwesten van Maleisië. De regio grenst aan Thailand en de Maleis-Thaise cultuur vormt dan ook het kader voor dit werk. Het behoud van plaatselijke tradities is van groot belang voor Chong; in zijn vorige project, The Classic Accents, bestreed hij de teloorgang van plaatselijke dialecten door honderden radio-interviews uit te zenden. Merkwaardig genoeg was deze focus op die tradities een doorn in het oog van de Maleisische filmcensuur. De scènes in The Story of Southern Islet met het Maleise poppentheater wayang kulit gedek werden aanvankelijk enkel zonder geluid vrijgegeven, totdat deze beperkingen onder druk van filmcollega’s werden opgeheven. De schaduwen van de kleine, bewegende figuren herinneren de kijker eraan dat al ver voor de uitvinding van de cinema licht en geluid werden gebruikt om een aanwezigheid te suggereren.

Geschreven door Gerwin Tamsma