Winnaars van IFFR, waar zijn ze nu?

Terwijl de voorbereidingen voor het volgende festival in volle gang zijn en we wachten op de bekendmaking van de competitie line-ups voor 2024, blikken we terug op de vorige winnaars en ontdekken we waar hun carrièrepad na IFFR hen heeft gebracht. Voor dit artikel interviewden we enkele winnaars van IFFR-competities en vroegen hen over hoe IFFR hun artistieke praktijk heeft beïnvloed en waar ze nu aan werken.

Winnaar van de Tiger Award: Zheng Lu Xinyuan met The Cloud in Her Room

Foto met dank aan Zheng Lu Zinyuan (film still: Jet Lag)

Het debuut van de Chinese filmmaker Zheng Lu Xinyuan is een weemoedige, tastbare, persoonlijke film over de twintiger Muzi die terugkeert naar huis voor de viering van het Chinese Nieuwjaar. Alles lijkt hetzelfde, maar toch is alles anders. Een expressionistische zoektocht naar liefde, (on)afhankelijkheid en verbinding, gefilmd in sfeervolle zwart-wit tinten. Xinyuan beschreef haar ervaring op het festival als volgt:

''Deel uitmaken van IFFR en de prijs ontvangen gaf me de moed om op avontuur te blijven gaan. IFFR toont waardering voor jonge geesten, unieke zielen en moedige harten!''

Foto met dank aan Zheng Lu Zinyuan (film still: Jet Lag)

Xinyuan vertelt over een project dat ze recentelijk heeft afgerond en de start ervan bij IFFR: ''Covid had internationale reizen stilgelegd en we zaten 4 maanden vast in Europa. Tijdens die periode ben ik begonnen aan mijn tweede speelfilm, Jet Lag, en bleef ik filmen en monteren tot ver in 2021. Begin 2022 ging de film in première bij Berlinale Forum en enkele maanden geleden werd de film in de bioscopen in Frankrijk uitgebracht.'' Sinds IFFR heeft ze ook deelgenomen aan het filmen van behind-the-scenes beelden voor The Shadowless Tower, geregisseerd door Lu Zhang.

Xinyuan merkte op dat er terugkerende thema's zijn in haar werk: ''Als kind geboren tijdens de periode van de eenkindpolitiek in China, opgroeiend in de jaren '90 op verschillende plaatsen, ben ik van nature nieuwsgierig naar ondergewaardeerde of genegeerde persoonlijke, turbulente verhalen, zelfs op microschaal. Jet Lag is een essayfilm die ingaat op diaspora, intimiteit en de betrouwbaarheid van herinneringen. Maar de daad zelf, van het vinden en verkennen, is belangrijker. Want dat is voor mij hoe een film zijn richting, tijd en ruimte vindt.''

Terugkijkend op de impact van de Tiger Award zij ze: “Deel uitmaken van IFFR en de prijs ontvangen gaf me de moed om op avontuur te blijven gaan. IFFR toont waardering voor jonge geesten, unieke zielen en moedige harten!''

Winnaar van de Robby Müller Award, cameraman en schrijver Diego García (Mexico)

Sinds zijn winst op IFFR van de prijs die jaarlijks wordt uitgereikt aan een ‘beeldmaker’ in nagedachtenis aan Robby Müller, was de eerste film die García heeft afgerond een regisseurssamenwerking met Lila Neugebauer. Geproduceerd door A24, met Jennifer Lawrence in de hoofdrol, en Jack Fisk voor het productieontwerp. Het is een karaktergedreven film gebaseerd op een intiem portret van een vrouw die terugkeert naar huis om te herstellen van een ongeluk. De film kijkt naar re-integratie en vriendschap, en onderzoekt het emotionele en psychologische proces van genezing en herstel. Het werd gefilmd in New Orleans. 

García werkt inmiddels aan een ander project: "Ik ben momenteel verbonden aan de derde speelfilm van de Russische regisseur Kantemir Balagov, die ik al beschouw als een sterke regisseur met een unieke stem die emoties kan verbinden met de visuele taal van een film. Na het lezen van het script en met hem te hebben gepraat, wist ik het en was het heel duidelijk voor mij: dit is de volgende film die ik wil doen en die ik wil verkennen."

 "Ik voel een grote verantwoordelijkheid om de natuurlijke artistieke geest van Robby Müller en de manier waarop hij de visuele taal creëerde voor elk van zijn films te eren."

Hij werkt ook samen met regisseur Daniel Wolfe. Met hem werkt hij aan meer experimentele, kortere projecten en verkent hij verschillende filmtechnieken. Op het winnen van de prijs reageerde García: "Ik voel een grote verantwoordelijkheid om de natuurlijke artistieke geest van Robby Müller en de manier waarop hij de visuele taal creëerde voor elk van zijn films te eren."

Hij legt uit waar hij naar streeft in film: "Ik ben persoonlijk geïnteresseerd in werk dat op een eerlijke manier de menselijke conditie, het leven en de dood en hoe we menselijk gedrag begrijpen, verkent. Ik ben ook geïnteresseerd in verhalen over familie en hoe dit als systeem de samenleving beïnvloedt. Ik hou ervan om te spreken door middel van de natuur en alles om ons heen, zoals landschapsarchitectuur en symbolische taal. Van een klein detail tot het hele universum. Ik hoop ooit te kunnen werken aan een metafysische sciencefictionfilm."