Papirosen

Op 23 oktober 2000, meteen na de geboorte van zijn neefje Mateo, begint Gastón Solnicki met het filmen van zijn familieleden. Mateo is het eerste kleinkind van Gastóns vader, Victor, een lieve, genereuze, maar ook behoorlijk dominante pater familias. De sterke band tussen grootvader en kleinzoon vormt de rode draad in het fragmentarische familieportret Papirosen, dat vier generaties Solnicki's in beeld brengt, allemaal belast - en soms gevangen - door het verleden.
Grootmoeder Pola en grootvader Janek, geboren in Polen, verloren een groot deel van hun familie in Hitlers concentratiekampen. Na de oorlog belandden ze via Praag in Argentinië, waar het de familie in economisch opzicht goed verging.
Tien jaar lang blijft de regisseur zijn ouders en het uit elkaar vallende gezin van zijn zus volgen, ondanks regelmatige protesten. Het resultaat is een verrassend openhartige, ontroerende film, die door de gedurfde montage en het fraaie, soms impressionistische camerawerk het genre van de autobiografische documentaire overstijgt.