À l'ouest de Pluton

À l'ouest de Pluton schetst een portret van vierentwintig uur in de levens van een twaalftal tieners die in de buitenwijken van Québec, Canada, leven. De film doet zo levensecht aan, dat sommigen hem hebben ervaren als een documentaire. De makers, speelfilmdebutanten Henry Bernadet en Myriam Verreault, vonden de 15- en 16-jarige acteurs op hun eigen voormalige middelbare school te Val-Cartier, in de provincie Québec, waar ze ook de audities hielden. Voorafgaand aan de film gingen ze vervolgens maanden met hen improviseren, opdat ze elkaar en hun personages leerden kennen. Het verklaart voor een deel het waarheidsgetrouwe karakter van de film. De taal, toon en levenshouding van de jeugd worden treffend gevangen in soms zeer gestileerde, dan weer ruw gedraaide scènes.
Pierre-Olivier heeft er moeite mee dat Pluto zijn status als planeet is kwijtgeraakt; Jérôme wil zijn gevoelens openbaren aan degene die hij liefheeft, Nicolas en Steve zoeken een goede naam voor hun punkbandje, Émilie organiseert een feestje in haar ouderlijk huis, maar dat loopt behoorlijk uit de hand … De jonge personages worden geconfronteerd met de opvattingen die ze over zichzelf en over hun vrienden en omgeving hebben. En ze maken van alles voor de eerste keer mee: verliefdheid, verleiding, drugs, alcohol, onverwachte nachtavonturen. À l'ouest de Pluton wordt gekenmerkt door een aanstekelijke mengeling van grappige dialogen en dramatische situaties. (EH)